Hahnemann en de uitvinding der Chronische miasmas
Samuel Hahnemann, grondlegger der homeopathie, geeft aan dat de echte, natuurlijke chronische ziekten ontstaan uit een chronisch miasma. De chronische miasma’s zijn de fundamentele onderlaag van archetypische ziekten waarmee de huidige generaties te maken hebben en waardoor chronische genezing, zelfs met een similimum altijd slechts tijdelijk geneest.
Daarom is het volgens Hahnemann ook van elementair belang om tijdens de anamnese de ziektegeschiedenis in beeld te krijgen opdat de grondoorzaak van chronisch lijden zichtbaar wordt. Guijt voegt hier aan toe dat miasma’s feitelijk specifieke pre-existente archetypische verstoringen van de levenskracht zijn. Alleen genezing volgens de wet van Hering is antimiasmatisch.
De drie miasma’s: psora, sycose en syfillis.
De grondoorzaken van alle chronisch lijden worden miasma´s genoemd. Hahnemann onderscheidt er drie, namelijk psora, sycose en syfillis. Psora is daarbij de elementaire, prima miasma, de eerste onderlaag en de stichter van de andere miasma´s. Zonder psora zou een mens niet meer chronisch ziek zijn. Psora is een miasma dat duizenden jaren keer op keer wordt doorgegeven, van generatie op generatie. Het grote geneesmiddel om psora te genezen is Sulfur.
Het sycotisch miasma is het volgend stadium waarin een ziekte is gedegenereerd. De natriums zijn hier de juiste geneesmiddelen. Ten derde zien we het syfillitisch miasma, waarin het chronisch lijden zover is gedegenereerd dat slechts een wonder of dood zal volgen. Mercurius is het syfillitisch geneesmiddel.
Psora staat voor functioneel gebrek om stress het hoofd te bieden. Bij psora heeft het symptomencomplex betrekking op de huid en het zenuwstelsel. Centraal staat bij psora een gebrek, een zwakte, een tekort, aan alles.
Sycose weerspiegelt het maskeren, compenseren van dit gebrek. Sycose tast de slijmvliezen en zenuwcellen aan. Centraal staat nu een overdreven gedrag, een teveel, een overschot. Dit is de tweede laag op de psora, een gevorderd pathologisch beeld sluit aan.
Syfilis houdt wanhoop en destructie in. De degeneratie van de levenskracht staat hier op het punt zijn einde in te luiden. Centraal staat het willen vernieten, er een einde aan willen maken. Dit is de meest verregaande vorm van pathologie, voortkomend uit de psora.
De homeopaten Allen en Vannier voegde aan deze drie miasma’s respectievelijk het tuberculinische en carcinotische miasma toe.
De grote vraag is, moet men nu eerst het miasma trachten te genezen en dan de chronische ziekte of is dit verkeerd? Hahnemann relativeerd, in antwoord op die vraag, zijn miasma theorie en spreekt van miasmas die zich nooit hetzelfde uiten waardoor men toch altijd het individuele simile moet voorschrijven. Het kan helpen de grote miasmamiddelen voor te schrijven indien een casus niet oplost of als men er zeker van is dat een miasma laag in zijn manifestatie direct aanwezig is bij de persoon in kwestie.